Emre Aydın

Afili Yalnızlık

Ölsem, ölsem, ölsem... Hemen şimdi
Kaçsam, gitsem, kaçsam... Tam da şimdi

Bu kez pek bir afili yalnızlık
Aldatan bir kadın kadar düşman
Ağzı bozuk üstelik... Bırakmıyor acıtmadan
Bu kez pek bir afili yalnızlık
Ağlayan bir kadın kadar düşman
Tuzaklar kurmuş üstelik
Bırakmıyor acıtmadan

Bitiyorum her nefeste
Ne halim varsa gördüm
Çok koştum, çok yoruldum
Ve şimdi ben de düştüm...

Sövdüm, sövdüm, sövdüm… Ben dünyaya
Acılara, sokaklara, ait olmaya, insanlara

Bu kez pek bir afili yalnızlık
Aldatan bir kadın kadar düşman
Ağzı bozuk üstelik... Bırakmıyor acıtmadan
Bu kez pek bir afili yalnızlık
Ağlayan bir kadın kadar düşman
Tuzaklar kurmuş üstelik
Bırakmıyor acıtmadan

Bitiyorum her nefeste
Ne halim varsa gördüm
Çok koştum, çok yoruldum
Ve şimdi ben de düştüm...

Değmezmiş hiç uğraşmaya
Bu kez mecalim yok hiç dayanmaya... Dayanmaya...

Bitiyorum her nefeste
Ne halim varsa gördüm
Çok koştum, çok yoruldum
Ve şimdi ben de düştüm...


Belki Bir Gün Özlersin

Belki bir gün özlersin...
Başka adamlarla
Başka şehirlerde yürürken.

Okuduğun ilk roman
Sevdiğin ilk adam
Yasal acılarından
Hatta yalnızlıktan
Belki dolar gözlerin.
Başka adamlara
Başka şehirlerde
Belli etmezsin...

Belki bir gün özlersin...

Sil gözünün yalnızlıklarını...
O an fısılda duvarlara adımı.
Bin bıçak var sırtımda ,
Biniyle de adaşsın
Her biri hayran sana...

Belki bir gün özlersin...
Başka adamlarla
Başka şehirlerde yürürken.

Seçtiğin bu hayat
Geçtiğin son adam
Yasal acılarından
Hatta yalnızlıktan
Sessiz harfler seçersin.
Başka adamlara
Başka şehirlerde
Belli etmezsin...

Sil gözünün yalnızlıklarını...
O an fısılda duvarlara adımı.
Bin bıçak var sırtımda ,
Biniyle de adaşsın
Her biri hayran sana...


Git

Git gideceksen bekleme
Farklı değilsin sen de
Gideceksen bekleme

“Adam olmaz” dedin senden
“Adam nedir” dedim içimden
Fark etmezdi değişseydim
Güvenseydim ya da salıverseydim

Git gideceksen bekleme
Farklı değilsin sen de
Gideceksen bekleme

Git gideceksen bekleme
Başka bir şey söyleme
Gideceksen bekleme

“Artık olmaz” dedin senle
“Çok eskitti beni bu hikâye”
“Tamam” dedim “tamam kabul”
Laf anlatılmaz ki gerçeğe

Ben üşümem sen geç beni
Sıkı giyin kandırma kendini
Bir şairin şiirinden ibaret
Tüm bildiğin büyük ihtimalle.


Hareket Vakti

İs karası gibiyim o temiz ellerinde
Dil yarası gibiyim bu masum sözlerinde
Kal deme hiç, bunu benden isteme
Sus bu gece
Bana aşktan sakın hiç bahsetme

Dur bu gece
Bana dokunma, beni delirtme
Sana boşuna umut vermek istemem

Çağıran bir şeyler var hep
Beni uzak şehirlerde
Bana ait bir şeyler var
O sert gülüşlerde

Sen yine olduğun gibi kal, benim için sakın değişme
Giderim bugün ha yarın hareket vakti gelince

Sen yine olduğun gibi kal, misafirim bu şehirde
Bir el sallarsın yeter hareket vakti gelince

Mum gibiyim
Senin ışıl ışıl gözlerinde
Kum gibiyim
Uçsuz bucaksız o çöllerinde
Kış gibiyim
Yakan yaz güneşinde
Hırsız gibiyim
Kadehteki o ruj izlerinde
Dil gibiyim
Yanağındaki o beninde

Kal deme hiç,
Bunu benden isteme


Kim Dokunduysa Sana

Yapma, dokunma
Kim dokunduysa sana... Ona git
Nerde unuttuysan beni... Orda kal
Ezdirmem kendimi sana

“Yaptım çünkü âşık oldum” deme, konuşma
Ona öyle demezler buralarda
Âlem inansa sözüne ben inanmam

Beş para eder mi varlığın?
Ki yokluğun beni acıtsın
Âlem eğilsin önünde, ben eğilmem

Yapma, dokunma
Kim dokunduysa sana... Ona git
Nerde unuttuysan beni... Orda kal
Ezdirmem kendimi sana

Sen öğrettin bana ağlamayı
Başıma yastık basıp hıçkırmayı
Âlem affetse seni ben affetmem

Onlar gibi değilim ben
Adam olmadı hala benden
Adam kölen olsun senin, ben olmam

Yapma, dokunma
Kim dokunduysa sana... Ona git
Nerde unuttuysan beni... Orda kal
Ezdirmem kendimi sana